“Ze kunnen me hier toch niet eeuwig houden?”
Joris bedenkt zich.
“Toch. Dat kunnen ze wel.”

Wilfried noemt zichzelf ‘koning Eénoog in het land der blinden’. Dit land ligt in de gevangenis van Merksplas, de blinden zijn de andere geïnterneerden die er verblijven zonder enige behandeling. In België worden geesteszieke misdadigers niet verantwoordelijk geacht voor hun daden, ze worden afgezonderd van de samenleving. Hun misdaden gaan van het in brand steken van een fiets tot moord. De datum van invrijheidstelling op hun dossier is 31/12/9999.

9999 verweeft de verhalen van vijf van deze ‘blinden’. Ze wachten allen op hun vrijlating, troost, hoop en vrijheid. Het leven achter tralies lijkt geenszins op het leven buiten de gevangenismuren. In de gevangenis staat de tijd stil. Het enige wat hen rest is de voortdurende confrontatie met zichzelf, met hun daden en hun ziekte. Er is niks anders. We verdwijnen, samen met de personages, achter de onverbiddelijke deur. En wachten samen met hen.

Het leven in de gevangenis louter weergeven zou een saaie film opleveren. Filmmaakster Ellen Vermeulen heeft er daarentegen voor gekozen om de situatie te interpreteren en te vertalen, waardoor dit een poëtische film werd die aanzet tot nadenken. De stijl geeft de sfeer in de gevangenis weer. Rust versus spanning, verveling en inertie, ontsteltenis versus gevecht.

De camera wordt een doorgeefluik, verdwijnt en zo ontstaat een direct contact tussen de kijker en het personage. De kijker raakt opgesloten in de film, zonder mogelijkheid om te ontsnappen. De stemming in de cel is intiem. We zitten opgesloten met de personages en ze vertrouwen ons zodanig dat ze zich openstellen voor de kijker.

Hoewel er veel films worden gemaakt over schendingen van de mensenrechten, krijgen de West-Europese verhalen slechts weinig aandacht. België is in het verleden al vaak veroordeeld door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg voor de behandeling en mishandeling van haar geïnterneerden en heeft daarvoor al ettelijke geldboetes opgelegd gekregen. Desondanks is de situatie niet verbeterd. De internering van psychiatrische patiënten in de gevangenis blijft schering en inslag, zelfs in 'ontwikkelde' samenlevingen.

Het is geen gemarginaliseerde of verdoken polemiek; iedereen weet dat dergelijke praktijken bestaan, maar slechts weinigen trachten hier iets aan te veranderen. Het feit dat de onmenselijke interneringen die in deze film getoond worden, plaatsvinden in het hart van de Europese Unie, verhoogt hun tragedie.

Ellen Vermeulen (1982) is een jonge, beloftevolle filmmaakster die zich steeds verdiept in de verhalen die ze brengt. Ook deze keer gaat ze verder dan de meeste regisseurs. Op die manier maakt ze met haar eigen sterke, unieke en oprechte stijl, films die het publiek keer op keer weten te raken. Voor 9999 werkt Ellen opnieuw samen met getalenteerd cameraman Jonathan Wannyn en monteur Dieter Diependaele.

9999 is voor Ellen Vermeulen een derde productie in samenwerking met Associate Directors. Haar aanstaande productie Het dubbelleven van Marie-Louise, ontving productiesteun van het Vlaams Audiovisueel Fonds en is in productie bij Associate Directors.

9999 is een productie van Associate Directors, een onafhankelijk productiehuis actief vanuit Antwerpen. Associate Directors is gespecialiseerd in de (co)-productie van creatieve documentaires voor een internationaal publiek. De focus ligt op maatschappelijk relevante onderwerpen en verhalen vanuit de culturele wereld.